အျခမ္းေပ်ာက္လမ္း
****************
ကၽြန္ေတာ္က အျခမ္းေပ်ာက္တဲ့ လမ္းမွာစမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနသူပါဗ်ာ။ ရယ္ပါ။ ရယ္ၾကေပါ့၊ ခင္ဗ်ားတို႕က ရယ္နိုင္သူေတြကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အျခမ္းေပ်ာက္ ဆုိတာ ခေကြးယပင့္နဲ႕ ခ်မ္းတာက္ုိ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ်ာေနာ္။
ခေကြးယရစ္နဲ႕ ျခမ္းတာကို ေျပာေနတာ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေျပာပါမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕က ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ ဟား ဖို႕ပဲစဥ္းစားေနသူေတြက္ိုဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က ဟိုးေရွးေရွးေခတ္ ဂရိဒ႑ာရီထဲက အျဖစ္အပ်က္ကို အေျခခံၿပီး ေျပာေနတာ။
ခင္ဗ်ားတို႕က က်မ္းကိုးပါမွ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြ။ ဒါေပမယ့္ က်မး္ကိုးနဲ႕ ေျပာရင္ခင္ဗ်ားတို႕က ဟားၾက ဦးမွာဘဲ။ အဂၤလိပ္ စကားမွာ Their Other Half ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။
ဂရိ ဒ႑ာရီရဲ႕ အလိုသေဘာ အေျပာက
ကမၻာဦးလူဟာ မ်က္နွာနွစ္ခု၊ လက္ေလးခု၊ ေျခေလးေခ်ာင္း ရွိတဲ့ သတၱ၀ါျဖစ္တယ္တဲ့ဗ်။
အဲသည္လူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က မက္မက္ရွိတယ္။ လံုးတယ္။ မ်က္နွာေတြက အခ်င္းခ်င္း ဆုိင္ေနတယ္။ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ လူဟာ မက္မက္ေလွ်ာက္ေပမယ့္ ေျပးတဲ့အခါ လက္ေလးခုကို ေထာက္ေထာက္ၿပီး သစ္တံုးလိမ့္သလို ေျပးတယ္။
အဲသည္ လူဟာဗ်ာ ခြန္အားႀကီးသေလာက္ အလိုရမၼက္လည္း ႀကီးတယ္။ နတ္ေတြေနတဲ့ ေနရာတက္ၿပီး ထိုးစစ္ဆင္ဖို႕ လညး္ႀကိဳးစားတယ္။
အဲသည္လိုဆိုေတာ့….
နတ္ေတြရဲ႕ အႀကီးအမႈဳးျဖစ္တဲ့ ဇု နတ္မင္းႀကီးနဲ႕ တျခားနတ္ေဒ၀ါေတြက လူကို ထိတ္လန္႕ၾကတယ္။ ေၾကာက္ၾကတယ္။
ဒါနဲ႕ နတ္သဘင္ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး လူ ကိစၥကို ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပၾကတယ္။ အဲသည္ အစည္းအေ၀းမွာ နတ္အမ်ားအျပားက ဘယ္လိုအၾကံျပဳသလဲ ဆိုေတာ့ လူသတၱ၀ါေတြကို နတ္လက္နက္နဲ႕ ပစ္သတ္ၿဖိဳခြင္းမယ္လို႕ အၾကံျပဳၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့လညး္ ဟာ…ဘယ္သတ္ပစ္လို႕ျဖစ္မွာလဲ။ လူေတြကို အကုန္သတ္ပစ္လိုက္ရင္ နတ္ေဒ၀ါ က်ဳပ္တို႕ကို ပူေဇာ္ပသမည့္သူမ်ား မရွိၾကေတာ့တဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားနိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကုန္ပစ္သတ္ ၿဖိဳခြင္းလို႕ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး လို႕ဆိုေတာ့….
ဇု နတ္မင္းႀကီီးနဲ႕တကြ နတ္ေတြက အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဇု နတ္မင္းႀကီးက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့…
နတ္အေပါင္းတို႕ ငါတို႕သည္ လူသတၱ၀ါေတြက္ုိ သတ္ဖို႕မလုိ။ လူက္ုိ အားနည္းေအာင္ ျပဳလုပ္နိုင္လွ်င္ ငါတို႕ကို အေနွာင့္အယွက္ ေပးနုိင္ၾကမည္မဟုတ္။ လူကိုအားနည္းသြားေအာင္ မည္သို႕ျပဳလုပ္ရမည္နည္းဆိုုလွ်င္…
ေျခေလးေခ်ာင္း၊ မ်က္နွာနွစ္ခု၊ လက္ေလးေခ်ာင္း ရွိေနေသာ လူ၏ခႏၶာကိုယ္ကုိ ထက္ျခမ္းခြဲလိုက္ရန္သာျဖစ္သည္။
ထိုသို႕ျပဳလွ်င္ လူသတၱ၀ါေတြလည္း မပ်က္မဆီးျဖစ္မည္၊ ငါတို႕လည္း ေအးခ်မး္မည္။ ထိုမွ်သာ မကေသး လူဦးေရလဲ တိုးလာနုိင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႕သည္ ယခင္ကထက္ပင္ပို၍ အပူေဇာ္အပသကို ခံၾကရလိမ့္မည္။
လူသတၱ၀ါတို႕သည္ ယခင္က ေျခေလးေခ်ာင္းေထာက္၍ လမ္းေလွ်ာက္နုိင္လွ်င္ ယခုအခါတြင္ ေျခနွစ္ေခ်ာင္းသာေထာက္၍ လမ္းေလွ်ာက္ေစရမည္။
နတ္မင္းႀကီး ဇု က အဲသည္လို ေျပာဆို မိန္႕ၿမြက္ၿပီးေတာ့ လူသတၱ၀ါေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ထက္ျခမ္းခြဲလိုက္တယ္။ ခြဲပစ္လိုက္ေတာ့ လူဟာအခုလို ေျခနွစ္ေခ်ာင္း၊ လက္နွစ္ေခ်ာင္း၊ မ်က္နွာတစ္ခုနဲ႕ လူျဖစ္လာတာ….
လူေတြကို ထက္ျခမ္းခြဲလိုက္ေတာ့ လူေတြလညး္မ်ားသြားမွာေပါ့ဗ်ာ။
လူဟာ သူ႕ဘ၀ သူ႕ခႏၶာကိုယ္က အခြဲခံလိုက္၇တဲ့ အျခမ္းကိုု သိပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ေတြ႕ဖို႕သိပ္ေတာင့္တတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကိုက အခြဲခံလိုက္ရတဲ့ အျခမ္းကို အျမဲလိုက္လံရွာေဖြေနတယ္။ ဟုတ္မွာေပါ့။ အခြဲခံလိုက္ရတဲ့ အျခမ္းကလည္း သူ႕ဆီက အခြဲခံလိုက္ရတဲ့ အျခမ္းကို ျပန္ၿပီး ေတြ႕ခ်င္၊ ဆံုခ်င္၊ ျမင္ခ်င္မွာေပါ့။ သည္ေတာ့ တစ္ဖက္က အျခမ္းကလည္း သူ႕ဆီက အခြဲခံလိုက္ရတဲ့ အျခမ္းကို ေတြ႕ေအာင္ရွာေနမွာပါပဲ။ အျမဲရွာေနမွာပါပဲ။
ရွာလို႕ေတြ႕ၾကတဲ့ အခါမွာ တစ္ျခမ္းက အျခားတစ္ျခမ္းကို မခြဲနုိင္မခြာရက္ ေပြ႕ဖက္ထားၾကတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ေပြ႕ဖက္ျခင္းလို႕ဆိုရမလားပဲ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အျခမ္းက္ုိ လိုက္လံရွာေဖြခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖို႕ေကာင္းတာက အျခမ္းမွားကိုခ်ည္း ေတြ႕ခဲရတယ္။ ကိုယ့္အျခမ္းလို႕ပဲ ထင္မိလိုက္ ယံုစားလိုက္ျဖစ္ၿပီး ခဏၾကာေတာ့ မဟုတ္မွန္းသိလာလိုက္နဲ႕ စိတ္ညစ္ပါတယ္။
ေျပာရဦးမယ္။
အျခမ္းတစ္ျခမ္းကို ကိုယ့္အျခမ္းပဲလို႕ ထင္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ကို ေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့အဒီအခ်ိန္က သူမ ရဲ႕အျခမ္းလုိ႕ထင္တဲ့ အျခမ္းတစ္ျခမ္းက သူမ်ား အျခမ္းျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ ။ သူမ ၀မ္းနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္က သူမေဘးကို ေရာက္သြားတယ္ အားေပးတယ္ ။ ဒီလုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရင္းႏွီးလာတယ္ ။ သူမကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျခမ္းလုိ႕တျဖည္းျဖည္းထင္လာမိတယ္ ။ သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္က မင္းက ငါ့အျခမ္းလားလုိ႕ေမးလုိက္တုိင္း ျပဳံးတဲ့ သူမရဲ႕ ရွက္ျပဳံးေလးကို အခုထိမွတ္မိတုန္းပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ပြား ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အျခမ္း၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ဘ၀တစ္ျခမ္းကို ျပန္ေတြ႕၇တယ္ဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္းနဲ႕ သိပ္ခ်စ္တာေပါ့။သိပ္သိပ္ကို ခ်စ္ရတာေပါ့။ အခုမွျပန္ေတြ႕ရတယ္လုိ႕ ယုံၾကည္ထားတဲ့အျခမ္းေလး အတြက္ လုိေလေသးမရွိ ရေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆုံးၾကိဳးစားရင္းေပါ့ ။
ဒီလုိနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ေပ်ာက္ေနတဲ့အျခမ္းေလးကို လာလုတဲ့ သတၱ၀ါအခ်ဳိ႕ေပၚလာေသးတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အျခမ္းကေလးက သူတုိ႕ေတြရဲ႕အျခမ္းမဟုတ္ပါဘူး ဆုိျပီး ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္အျခမ္း အစစ္ပါပဲလို႕ အတည္ျပဳတဲ့သေဘာေပါ့။
အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဇု နတ္မင္းႀကီးကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား။ အျခမ္းရွာမွားတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ရမလား မသိေတာ့ဘူး။ မရယ္ပါနဲ႕ဗ်ာ။ ရယ္မပစ္ပါနဲ႕ဦး။ ဇု နတ္မင္းႀကီးခြဲျဖတ္ပစ္လိုက္တုန္းကထက္ အခု…သူကိုုယ္တိုင္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ခြဲျဖတ္သြားတာ ပိုၿပီးနာက်င္ရတယ္ဗ်ာ။ ရက္စက္လြန္းတယ္။ ခံရတဲ့ေ၀ဒနာကလည္း ျပင္းထန္လြန္းတယ္။ ခါးသည္းလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕အျခမ္းမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးစံုက္ုိျပၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ခြဲထြက္သြားတယ္။
ေျပာၿပီေကာဗ်ာ မရယ္ပစ္ပါနဲ႕လို႕။
အခု သူ သူမ်ားရဲ႕ အျခမ္းျဖစ္ေနၿပီဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မူပိုင္အျခမ္း။ အစစ္အမွန္အျခမ္း။ ကၽြန္ေတာ့္ အျခမ္း….သည္လိုထင္ေနဆဲပဲဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာတက္နုိင္မွာလဲ။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အျခမ္းေပ်ာက္လမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ပါ။ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လမ္းမွာ မျပည္စံုတဲ့အျခမ္းပဲ့ဘ၀ ဆိုေတာ့ အင္ေတြအားေတြလည္းမရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕တကယ္ အစစ္အမွန္ အျခမ္းလို႕ထင္တာ။ထင္ကိုထင္ေနတာ။ ယံုကိုယံုေနမိတာ။ ေနာက္ေနာက္ အျခမ္းေတြ၊ တစ္ျခားအျခမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ္မယံုတဲ့ အျခမ္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္လို႕မရနုိုင္တဲ့ အျခမ္းေတြပါ။
ေအးဗ်ာ ဇုနတ္မင္းႀကီး ၾကားနုိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ နတ္မင္းႀကီးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာလိုက္တုန္းက တကယ္ဆို သူ႕ကိုမွာ သိသာတဲ့ အမွတ္အသားေလး တခုခုေတာ့ ေရးမွတ္ေပးလိုက္ပါလားလို႕။ လက္မွက္ေလး တခ်က္ေတာ့ ထိုးေပးလိုက္ပါလားလို႕၊ ခုေတာ့ ရက္စက္လြန္းတယ္ဗ်ာ လို႕ေအာ္ေအာ္ၿပီး ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။
ကဲ… သြားမယ္။။ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္မၾကားနုိုင္တဲ့ေနရေလာက္ေရာက္ေတါ့မွ ခင္ဗ်ားတို႕ရယ္ပါ။ အားရေအာင္ရယ္ၾကပါဗ်ာ။
အျခမ္းေပ်ာက္ေသာ အထက္ပါပုဂၢိဳလ္ ထြက္ခြာသါြးေသာအခါ သူတို႕ကပေလတိုေရး သားျပဳစုသည့္ Symposium ၌ လာရွိေသာေမတၱာသေဘာကို အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီးေနာက္ ေမတၱာသည္ ပေလတို၏ Symposium စာအုပ္ထဲ၌ သာ စကားလံုးမ်ားအျဖစ္ ရွိေနေၾကာင္း သူတုိ႕အားလံုး သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်တ္ခ်ၾကသည္ဟုဆိုပါသည္။ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးေသာ စာတုိကေလးမ်ားကို အနည္းငယ္ျပင္ဆင္၍ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္ ။
0 comments:
Post a Comment
သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေျပာခဲ့လုိ႕ ရပါတယ္